De geweldige stem van Brittany Howard is er één uit duizenden. Haar onconventionele, hakkende gitaarslag ook overigens. Dat was al duidelijk toen het debuut Boys & Girls uit kwam. Eigenlijk al toen het titelloze ep’tje van de band Alabama Shakes in 2011 verspreid werd. Toch is de rauwe garagerock van weleer getransformeerd. Op hun tweede langspeler Sound & Color laat de band namelijk een schat aan gloedvolle soulliedjes horen met een heerlijk rauw randje.
De band uit Athens Alabama blijkt muzikaal gezien een enorm risicovolle stap gezet te hebben. Nee, ze kozen niet voor een kopie van hun succesvolle debuut. De creatieve muzikanten wilden juist uitwaaieren naar andere muzieksoorten. Feit is dat je daardoor meer soul dan ooit hoort. Daarbij lijken de nummers bijna allemaal improvisatiestructuren te hebben. Het lange Gemini, maar bijvoorbeeld ook het intieme This Feeling voelen beiden bijna aan als een jam.
Maar aan de andere kant weten Howard en consorten ook zeer goed wat ze willen. Het titelnummer bijvoorbeeld, laat horen dat er vooral erg hard gewerkt is aan stemmenlagen. Net als bij het nummer Future People buitelen er talloze Howards over elkaar heen. Over zang gesproken; Howard excelleert in het strak, stampende ritme van de eerste single Don’t Wanna Fight. Het is vrij zeker dat dit live een topper worden. Net als het bijna bezeten voorgedragen Gimme All Your Love trouwens.
Maar daar blijft het niet bij, qua topcomposities. Het funky Guess Who is gelardeerd met intens mooie strijkers, de song Shoegaze met een heerlijke Hammondsound en Miss You met een kippenvelverwekkende uitbarsting. Alleen het rommelige punkliedje The Greatest valt wat dat aangaat uit de toon. En eerlijk gezegd is dat ook het minste nummer van het album. Ach, elf van de twaalf goed; waar vind je tegenwoordig nog zo’n score?
Recensent : Dennis Dekker