De derde plaat van Baloji gaat vanaf het begin direct los. ​We denken aan Fela Kuti, Niet zozeer vanwege overeenkomstige stijlkenmerken – Baloji blijft slim weg van traditionele afrobeat – maar omdat de furie waarmee Baloji het in 'Glossine' over 'zombies'  heeft, ons doet denken aan de gelijknamige Fela-classic.
Baloji laat de vele kleuren en smaken van Afrikaanse (pop)muziek door deze plaat heen waaien, van Zimbabwe over Nigeria tot Congo, het land waar hij zijn roots heeft. De aangedikte, morsige analoge synth die de housebeat een zetje geeft, doet bovendien erg 2018 aan.
"Ik wou dat ik rationeel was, maar ik ben nog altijd een kind", vertelde de Luikse Gentenaar Baloji onlangs nog in ​De Morgen. Dat is niet zo, 137 Avenue Kaniama getuigt niet alleen van een fijngeslepen muzikaal instinct en veel joie de vivre, maar ook van een brede, intelligente kijk op de wereld. Baloji put inspiratie uit verontwaardiging en naastenliefde, uit verbazing en meewarigheid. Hij bekritiseert en relativeert, schudt de weltschmerz van zich af met een bombardement feestelijke grooves.
(tekst DeMorgen.be)