Dat heeft even geduurd. Vijf jaar na Turn Blue hebben The Black Keys
elkaar dan eindelijk weer opgezocht. En waar de videoclip van single Go
ons wil doen geloven dat het allemaal voor het grote geld is, kunnen we
dat gerust ironisch opvatten. Want als je je eerste album na het
uitstekende, maar ook wel experimentele album Turn Blue Let’s Rock noemt
is de toon snel gezet. Dan Auerbach giert weer als een bezetene op zijn
gitaar en Patrick Carney bewijst andermaal dat ook een klein drumstel
extreem effectief kan zijn, zowel in volume als in creativiteit. Beide
heren hebben bepaald niet stilgezeten in de afgelopen jaren, maar na de
diverse productierollen waarbij behoorlijk uitgewaaierd werd door het
Amerikaanse rootslandschap, lijkt er toch vooral een behoefte te zijn om
vanuit de onderbuik weer eens stevig te keer te gaan. Eerdergenoemd Go
en Hi/Lo zijn wat dat betreft archetypische songs, met een drijvende
drumbeat en een veel gitaarwerk. Om de terugkeer naar de basis te
onderschrijven dit keer ook geen gastmuzikanten, op twee
achtergrondzangeressen na, en is er geen enkele keyboard te bekennen.
Louter de twee mannen, in de studio van Auerbach, waarbij ze ook op de
productiestoelen hebben plaatsgenomen. Daar waar ze via Brothers en El
Camino, eindigend met Turn Blue een succesvolle en boeiende ontwikkeling
doormaakten, keren ze met Let’s Rock terug naar hun beginjaren. En wat
klinkt dat ook weer lekker, zeg…
Recensent
mania : Jurgen Vreugdenhil