Dat heeft even geduurd. Vijf jaar na Turn Blue hebben The Black Keys elkaar dan eindelijk weer opgezocht. En waar de videoclip van single Go ons wil doen geloven dat het allemaal voor het grote geld is, kunnen we dat gerust ironisch opvatten. Want als je je eerste album na het uitstekende, maar ook wel experimentele album Turn Blue Let’s Rock noemt is de toon snel gezet. Dan Auerbach giert weer als een bezetene op zijn gitaar en Patrick Carney bewijst andermaal dat ook een klein drumstel extreem effectief kan zijn, zowel in volume als in creativiteit. Beide heren hebben bepaald niet stilgezeten in de afgelopen jaren, maar na de diverse productierollen waarbij behoorlijk uitgewaaierd werd door het Amerikaanse rootslandschap, lijkt er toch vooral een behoefte te zijn om vanuit de onderbuik weer eens stevig te keer te gaan. Eerdergenoemd Go en Hi/Lo zijn wat dat betreft archetypische songs, met een drijvende drumbeat en een veel gitaarwerk. Om de terugkeer naar de basis te onderschrijven dit keer ook geen gastmuzikanten, op twee achtergrondzangeressen na, en is er geen enkele keyboard te bekennen. Louter de twee mannen, in de studio van Auerbach, waarbij ze ook op de productiestoelen hebben plaatsgenomen. Daar waar ze via Brothers en El Camino, eindigend met Turn Blue een succesvolle en boeiende ontwikkeling doormaakten, keren ze met Let’s Rock terug naar hun beginjaren. En wat klinkt dat ook weer lekker, zeg…
Recensent mania : Jurgen Vreugdenhil