Haar debuut Sad-Eyed Lonesome Lady roept herinneringen op aan  de vroege jaren zestig, de periode dat in de straten en clubs van het New Yorkse Greenwich Village de folk van Dave Van Ronk, Ramblin Jack Elliott en… een jonge Dylan weergalmde. Steph Cameron start al op haar veertiende als ​straatmuzikant. Nog voor haar achttiende verjaardag verhuist ze naar Vancouver waar ze in het punkmilieu verzeilt, geïnspireerd door Michelle Shocked Campfire Tapes neemt ze enkele songs op met haar walkman. Die demo, Steph Infection, leidt in 2014 uiteindelijk naar informele sessies voor Pheromene Recordings. In de Revolution Recording Studio legt producer Joe Dunphy haar eerste langspeler vast.
Op haar nieuwe ​album begeleidt Steph haar zang opnieuw uitsluitend met akoestische fingerpicking in dezelfde studio in Toronto. Dunphy reserveert een kleinere ruimte voor de intieme sessies. Folk blijft de basis waarop ze haar persoonlijke verhalen vastpint.
(Writteninmusic.com)