Haar debuut Sad-Eyed Lonesome Lady roept herinneringen op
aan de vroege jaren zestig, de periode dat in de straten en clubs van
het New Yorkse Greenwich Village de folk van Dave Van Ronk, Ramblin Jack
Elliott en… een jonge Dylan weergalmde. Steph Cameron start al op haar
veertiende als straatmuzikant. Nog voor haar achttiende verjaardag verhuist ze
naar Vancouver waar ze in het punkmilieu verzeilt, geïnspireerd door
Michelle Shocked Campfire Tapes neemt ze enkele songs op met haar walkman. Die demo, Steph Infection, leidt
in 2014 uiteindelijk naar informele sessies voor Pheromene Recordings.
In de Revolution Recording Studio legt producer Joe Dunphy haar eerste
langspeler vast.
Op haar nieuwe album begeleidt Steph haar zang opnieuw uitsluitend
met akoestische fingerpicking in dezelfde studio in Toronto. Dunphy
reserveert een kleinere ruimte voor de intieme sessies. Folk blijft de
basis waarop ze haar persoonlijke verhalen vastpint.
(Writteninmusic.com)