Toegegeven, Quaalude Lullabies is niet een van de vrolijkste albums,
maar zo is het leven nu eenmaal soms. Hij deelt liedjes gedrenkt in
verdriet en wanhoop, een consequent neerslachtige houding die aangeeft
dat het misschien het beste is om scherpe voorwerpen buiten bereik te
houden. Vreemd
genoeg is Quaalude Lullabies desondanks opmerkelijk aangrijpend en
meeslepend.
De realiteit kan ruw zijn, maar Canterbury lijkt er toch redelijk mee om te kunnen gaan.
Niek's Amricana tip!