Toegegeven, Quaalude Lullabies is niet een van de vrolijkste albums, maar zo is het leven nu eenmaal soms. Hij deelt liedjes gedrenkt in verdriet en wanhoop, een consequent neerslachtige houding die aangeeft dat het misschien het beste is om scherpe voorwerpen buiten bereik te houden. Vreemd genoeg is Quaalude Lullabies desondanks opmerkelijk aangrijpend en meeslepend.
De realiteit kan ruw zijn, maar Canterbury lijkt er toch redelijk mee om te kunnen gaan.
Niek's Amricana tip!