Sinds een jaar of zeven maken deze branieschoppers uit Geleen de podia in ons land en omstreken onveilig. Het wapen: een meeslepende mix van psychedelica, blues, heavy en southern rock. De bronnen: Jimi Hendrix, Cream, The Doors, Deep Purple en Allman Brothers. Het resultaat: vier ijzersterke platen (zes als je de debuut-ep en een live-plaat meerekent) en nummer vijf (of zeven dan) is bij deze een feit. Op Roux-Ga-Roux (Louisiana dialect voor weerwolf) gooien ze daar een peut soul bij, met wulpse vrouwelijke achtergrondzang, alsmede een handje countrylicks. Dit neo-traditionalisme of (erger nog) retro noemen doet onrecht aan de onweerstaanbare muziek die DeWolff ervan maakt, nog los van het feit dat ze van al die invloeden hun eigen geluid brouwen. Het swingt en rockt op pakkende songs als Black Cat Woman, Sugar Moon en Easy Money. En op uitgesponnen nummers als What’s The Measure Of A Man en Tired Of Loving You groeit DeWolff pas echt tot grote hoogte, als gitarist Pablo van de Poel en toetsenist Robin Piso lekker los gaan. Binnenkort te zien op een podium bij u in de buurt, gaan dat zien. Wij zeggen Toux-Da-Loux!
Recensent : Louk Vanderschuren