Sinds een jaar of zeven maken deze branieschoppers uit Geleen de podia
in ons land en omstreken onveilig. Het wapen: een meeslepende mix van
psychedelica, blues, heavy en southern rock. De bronnen: Jimi Hendrix,
Cream, The Doors, Deep Purple en Allman Brothers. Het resultaat: vier
ijzersterke platen (zes als je de debuut-ep en een live-plaat meerekent)
en nummer vijf (of zeven dan) is bij deze een feit. Op Roux-Ga-Roux
(Louisiana dialect voor weerwolf) gooien ze daar een peut soul bij, met
wulpse vrouwelijke achtergrondzang, alsmede een handje countrylicks. Dit
neo-traditionalisme of (erger nog) retro noemen doet onrecht aan de
onweerstaanbare muziek die DeWolff ervan maakt, nog los van het feit dat
ze van al die invloeden hun eigen geluid brouwen. Het swingt en rockt
op pakkende songs als Black Cat Woman, Sugar Moon en Easy Money. En op
uitgesponnen nummers als What’s The Measure Of A Man en Tired Of Loving
You groeit DeWolff pas echt tot grote hoogte, als gitarist Pablo van de
Poel en toetsenist Robin Piso lekker los gaan. Binnenkort te zien op een
podium bij u in de buurt, gaan dat zien. Wij zeggen Toux-Da-Loux!
Recensent
: Louk Vanderschuren