Geschreven door: Rik Binnendijk (writteninmusic.com)

Het album The Pace Setters van de band Edikanfo is een relatief onbekend en optimistisch hoofdstuk uit de rijke Ghanese muziekgeschiedenis. Het zou het enige album van de band blijven. Een militaire coup en nachtklok brachten de veelbelovende start van de band in 1981 vroegtijdig tot stilstand. Glitterbeat geeft dit album uit 1981, gecoproduceerd door Brian Eno, opnieuw uit.

Voor de opname was Edikanfo in Ghana al bekend geworden met hun mix van funk, afrobeat en Highlife – een Ghanese stijl ontstaan uit de combinatie van traditionele Ghanese muziek en Caribische muziek, gespeeld door Europese instrumenten. Op The Pace Setters zijn al deze elementen samengeperst in een kort, energiek en dansbaar album.

Het openingsnummer Nka Bom begint meteen met een stuwend, rechttoe rechtaan discofunk ritme met een aanstekelijk vraag-antwoord spel tussen zanger en achtergrondzangers. De blazers voegen op de achtergrond en in muzikale overgangsstukken nog wat vettige, jazzy arrangementen toe.  Gbenta rust op een stevige, maar complexe polyritmische fundering waarbij de drummer zijn high-hats syncopisch laat knisperen. Een knorrende bas pompt het ritme verder en in het lange nummer is ook nog plaats voor solowerk, onder andere van een broeiend orgeltje. Ook op de rest van het album domineren dansbare ritmes en optimistische melodieën. Een enkele keer worden deze aangevuld met wat modernere geluiden, zoals met synthetische bliepjes op Blinking Eyes.

Hoewel Brian Eno op het album als producent vermeld staat, is hij tijdens de opnamen in een kleine studio in Accra vooral betrokken geweest als opnametechnicus. Toen hij aan een van de percussionisten vroeg of hij zijn partij afzonderlijk van de rest wilde inspelen, antwoordde hij dat hij dat niet kon. Voor hem was zijn partij slechts een van de draden waaruit het weefwerk van de band bestond. En inderdaad, de muziek op The Pace Setters klinkt als een geheel. Toevoegingen zouden overbodig zijn geweest. Het gemeenschappelijke speelplezier van Edikanfo maakte het werk van de producent – ironisch genoeg een van de bekendste producenten uit de (pop)muziekgeschiedenis – overbodig.