Wat een prachtige stem en composities, harmonieus en melodieus. Op Are we there gaat ze verder waar ze bij Tramp is gebleven. De songstijl blijft stabiel, maar ze gaat wel een stap verder qua zang. De zanglijnen zijn complexer, maar niet gekunsteld, als een ware sirene trekt ze je aandacht en verleidt je om naar haar te luisteren. Neem nou het knappe Taking Chances, rustig lokt ze je luisterend oor, zodat je je kunt wentelen in auditieve sereniteit. Wat dat betreft kun je van Etten vergelijken met Florence (van the Machine) alleen dan zonder opsmuk. Ach, waar het allemaal op neer komt  Are We There bevat prachtige songs en verdient erkenning.