In zijn geboorteland Ierland wordt Flynn al geprezen als een van de jonge kunstenaars die vernieuwende Ierse folk maken. Net als de band Lankum combineert Flynns kijk op het genre vaak volksliederen met meer alternatief ingestelde arrangementen, zodat composities van honderd jaar oud bijna klinken alsof hij ze gisteren had kunnen schrijven. Terwijl Lankums versie van het genre soms explosief is, is die van Flynn altijd treuriger geweest: flikkeringen van verloren dromen, beelden die gebroken en rafelig zijn geworden. Het is veelzeggend dat de invloeden van Flynn verder reiken dan de volksgeschiedenis, tot het conceptalbum The Invention Of The Human AI van Dylan Henner of de noise-rock-experimentalist Gilla Band uit Dublin.

Op zijn debuut uit 2021, I Would Not Live Always, zong hij – verwilderd maar toch resonant en in staat tot grote kracht wanneer dat nodig was – over arrangementen waarin hij organische, traditionele instrumentatie vermengde met tapemanipulatie, of een klein spookachtig sprankje synthesizers. Hoe krachtig dat album ook was, het voelt nu bijna embryonaal aan vergeleken met Look Over The Wall. Op zijn tweede album is Flynns visie tot bloei gekomen. Look Over The Wall, See The Sky klinkt verdrietig, maar krachtig, levendig, meeslepend en oh zo mooi.