'I Inside the Old Year Dying' is PJ Harvey's tiende album en haar eerste
in zeven jaar. Gedurende haar carrière heeft ze altijd gezorgd dat elke
fase van haar progressie haar naar nieuwe avonturen leidde, maar haar
nieuwste muziek is zelfs volgens haar eigen maatstaven gedurfd en
origineel. Het zit vol met een gevoel van cyclische terugkeer naar
nieuwe beginpunten en combineert creatieve moed met een uitnodigende
openheid op een fascinerende manier. Volgens Harvey bieden de nieuwe
nummers ''a resting space, a solace, a comfort, a balm, which feels
timely for the times we’re in.''
Het verhaal van het album begint zes jaar geleden, vanaf het moment dat
de tour van The Hope Six Demolition Project in 2017 ten einde liep en
Harvey zich bewust werd van haar gevoelens. Ze zegt: ''I was quite lost.
I really wasn't sure what I wanted to do: if I wanted to carry on
writing albums and playing, or if it was time for a change in my life -
'OK, I've done this for a long time. Do I want to carry on for the
remainder of my life doing the same thing?'''
Ze besefte sterk dat ze ergens in de eindeloze cyclus van albums en
tournees haar connectie met de muziek zelf was kwijtgeraakt. Een gevoel
dat niet in woorden te vatten was. Toch was dit geen periode van
creatieve terugtrekking. Dankzij mentorschap van de Schotse dichter Don
Paterson werkte ze aan 'Orlam', haar tweede gepubliceerde poëziebundel
na 'The Hollow of the Hand' uit 2015, die vorig jaar werd uitgebracht en
een belangrijke inspiratiebron werd voor het nieuwe album. Daarnaast
waren er heruitgaven van Harvey's eerdere albums, inclusief
demo-versies, die tussen 2020 en 2022 werden uitgebracht. Echter waren
twee dingen de doorslaggevende factoren voor het maken van nieuwe
muziek.
Een van de redenen was de herinnering aan een ontmoeting met de
kunstenaar en filmmaker Steve McQueen in Chicago tijdens de periode van
'Hope Six'. Steve McQueen vertelde haar ''Polly, you have to stop
thinking about music like it's all albums of songs. You've got to think
about what you love. You love words, you love images and you love music.
And you’ve got to think, What can I do with those three things?''
De andere aanzet om terug te keren naar muziek was simpelweg het pure
plezier van het spelen van muziek. ''As a way of trying to heal myself -
and I can't think of a better word to use - I would go to the piano or
the guitar and play my favourite songs by other people: a lot of Nina
Simone's songs, or 'What A Wonderful World' - which would bring me to
tears as I was playing them - or [The Mamas and The Papas’] 'California
Dreamin', or 'Golden Brown' by The Stranglers. And I would just realise:
'No, it's still there; I still love this so much that it's like it
keeps me alive.'''
Al snel begon er iets te ontstaan. Harvey voelde bij het schrijven van
nieuwe nummers een bevrijdend gevoel van muziek maken omwille van de
muziek zelf, in plaats van de gebruikelijke cyclus van
album-tour-album-tour. Ze liet zich inspireren door haar eerdere
ervaringen met creatieve vrijheid bij het werken aan soundtracks en in
het theater. De nummers van 'I Inside the Old Year Dying' zijn allemaal
in een tijdspanne van drie weken ontstaan, maar dat was slechts het
begin. De sleutel tot wat er daarna zou gebeuren, bij Battery Studios in
Noordwest Londen, lag in een creatieve band tussen drie personen die al
bijna dertig jaar bestaat: Harvey, haar creatieve partner John Parish
en producer Flood.
Tracklist
1. Prayer at the Gate
2. Autumn Term
3. Lwonesome Tonight
4. Seem an I
5. The Nether-edge
6. I Inside the Old Year Dying
7. All Souls
8. A Child's Question, August
9. I Inside the Old I Dying
10. August
11. A Child's Question, July
12. A Noiseless Noise