Vijfmans rock 'n' roll band uit Portland,
Oregon. Ze plaatsen zichzelf in de grand history of rock acts zonder nou
meteen namen te noemen. Je moet denken aan de foto's van William
Eggleston of de korte verhalen van Alice Munro om een beeld van
Houndstooth te krijgen. Dit is zo'n plaat waarvan je heimwee krijgt naar
een plek waar je nog nooit geweest bent. Met een eigen soort van
darkness on the edge of town, where things are raw and alive and
unchained.
Toegegeven: van die naam hadden wij ook nog niet eerder gehoord, maar een goede indruk maken lukt het vijftal Houndstooth uit Portland in ieder geval zonder probleem met Canary Island.
De band speelt eerst overtuigend minimale en bluesy southern-rock, die
de liefhebber van Sharon Van Etten of de onlangs voorgestelde Waxahatchee en Lady Lamb the Beekeeper
wel moet bevallen. Terwijl de band daarna onverwacht een speels,
aanstekelijk en licht exotisch gitaarloopje toelaat waarmee het nummer
helemaal openbreekt. Zo breekt ineens de zon door in een prachtig melodieus refreintje dat je daarna keer op keer wilt horen.
(Kicking the Habbit)