Nieuw werk en een nieuwe sound: The Kik is terug en heeft
zichzelf en passant heruitgevonden, zo kopt de persinfo bij Jin. Nu kan
het Nederbietkwintet met frontman Dave von Raven al lastig van
artistieke luiheid worden beticht, getuige de veelheid en vooral ook de
variatie van hun werk gedurende de laatste jaren, maar met Jin wordt
inderdaad een nieuwe weg ingeslagen. Jin: zou de titel verwijzen naar de
zanger van K-popgroep BTS, een Chinese staat uit de zogenaamde ‘Periode
van Lente en Herfst’, of een oerkracht in de kosmos? Ik opteer voor het
laatste, want Dave’s aanschaf van diverse analoge synthesizers
inspireerde de band tot een nieuw geluid dat met aanstekelijk
enthousiasme voor het voetlicht wordt gebracht. Openingsnummer Angela,
tevens de eerste single van dit vierde studio-album, komt direct to the
point. Oh Angela / Ik wil je / Hou van me / Wat kan je lekker witlof
koken / Angela / I love you / Je t’aime / Oh mag ik blijven slapen. Een
vintage Von Raven-tekst, dit keer gelardeerd met een lekkere vette
synthesizersaus. Gekker dan jij, nummer twee, doet qua sound soms denken
aan Blondie in zijn hoogtijdagen: bijzonder aanstekelijke popmuziek met
een fijn orgeltje als uitsmijter. Halverwege maakt Jin pas op de plaats
met Alle Tijd Van De Wereld, een prachtige ingetogen ballad. Daarna
gaat het weer vol gas verder met Don Juan & Casanova, waarin de twee
legendarische minnaars uiteindelijk – spoiler alert! – samen in bed
belanden. “Het is niet zo dat we ineens van een sixtiesband zijn
veranderd in een jaren tachtig-band,” zegt Dave von Raven zelf over Jin.
“Maar het is wel wat anders.” En zo is het maar net.
Recensent mania
|
: Jan Doense |