Ben je ooit al op een concert van King Gizzard & The Lizard Wizard verzeild geraakt, dan heb je ongetwijfeld aan den lijve ondervonden hoe het zwaartepunt van elke show draait rond de ziedende thrashmetal die de band in 2019 uitbracht met Infest The Rats’ Nest. Hier zwoegt de groep het hardst en briest het publiek het wildst, hier skippen we de tranen en spoelen we door naar het zweet en het bloed. Het album gold lange tijd als het meest gedurfde dat de Australiërs ooit in elkaar gebokst hadden. Later volgden nog avonturen doorheen het microtonale toonstelsel met K.G. en L.W., melodieuze psychpop onder de noemer Butterfly 3000 en een klein bergje improvisatorisch jamplaatjes (waarvan drie in oktober alleen).

Infest The Rats’ Nest bleef daarbij lange tijd eenzaam in haar brutaliteit. Tot vandaag, want het klimaat-doemsdagthema van die plaat krijgt een vuil, boosaardig staartje in de vorm van – hou je vast – PetroDragonic Apocalypse; or, Dawn of Eternal Night: An Annihilation of Planet Earth and the Beginning of Merciless Damnation. Het is naast een uitdieping van de thrashambities ook een ode aan de metalbands die de bandleden zelf luisterden toen ze jong waren, en die invloeden hoor je zonder dat King Gizzard daarbij vervalt in een soort parodie. Het is een absoluut hoogtepunt in de discografie van de Aussies, en zal niet alleen bij de superfans in de smaak vallen, maar even goed bij fans van het genre die nog niet ingepakt zijn in gizz-merch.
Tekst Dansende Beren