Toen Paul McCartney besloot om zijn eerste liefde, de rock and roll, een eerbetoon te bezorgen leverde dat een ontzettend goede plaat op (Run Devil Run, 1999). Tim Knol, niet meer weg te denken uit de Nederlandse popmuziek, moet hetzelfde gedacht hebben. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan. Hij groeide als kind op met de muziek van de Nederlandse Blue Grass Boogieman. Toen hij deze formatie als tiener ontmoette op een festival in zijn woonplaats Hoorn was hij dermate onder de indruk dat hij het gelegde contact warm hield. Dat heeft nu geresulteerd in een fantastische samenwerking, met recht getiteld Happy Hour. Het timbre van Tim Knols stem maakt een perfecte blend met de vrolijke muziek van de Boogieman, vooral te horen in het titelnummer van de plaat. Met de grote achterban van Tim Knol laat een revival van het blue grass genre mogelijk niet lang op zich wachten.
Recensent mania : Luc van Gaans