Geschreven door:
Cis van Looy(writteninmusic.com)
Van de weergaloze TV-serie True Detective komt binnenkort na
enige vertraging een vierde deel. In 2015 werd het tweede seizoen
weerom geflankeerd door een al even sterke soundtrack. In 2015 maakte
Lera Lynn in het tweede deel haar opwachting op de set als zangeres in
een nachtclub. Bovendien werkte de verrukkelijke chanteuse met roots uit
het Diepe Zuiden samen met Rosanne Cash En T Bone Burnett eveneens
producer van de soundtrack van True Detective, naast Leonard Cohen, de eveneens betreurde Warren Zevon en Nick Cave horen we de stem van Lynn in enkele songs, It Only Takes One Shot eerder door Rosanna Cash My Least Favorite Life blijven hangen.
Het is een identieke, bijzondere wat mysterieuze sfeer die Something More Than Love
kleurt samen met het zwoele sensuele en tegelijkertijd coole
stemtimbre op een wolk van strijkers uit synthesizer met sporadisch een
flard pedalsteel en een ritmesectie afkomstig van muzikanten uit het
entourage van Todd Lombardo. Lombardo die in Nashville eerder fraaie
dingen met Kacey Musgraves realiseerde is de levenspartner van Lynn en
verzorgt samen met haar de instrumentatie ze zijn jonge ouders van een
zoon die geboren werd tijdens de pandemie, een intense ervaring.
Die verbondenheid wordt gereflecteerd in het songwerk. De titeltrack
is een romantisch epos met fluisterzangen het met prachtig gitaarwerk
verluchte In A Moment klinkt al even wonderlijk als de overige dromerige momenten. Het ritmische Kamikaza is een huppelend poppy buitenbeentje en het wat beklemmende Cog In the Machine verstoord even de langoureuze intimiteit. Met Golden Sun keren we terug naar een weldadig dromenland dat de prachtige sirenenzang van You Are Not Your Own en een fraai uit fadend Eye In The Sky onthuld.
Een lieflijke Black River meandert zelfs terug naar de
glorieperiode van de Franse popchanson met de ongenaakbare Françoise
Hardy. Het heeft ongetwijfeld met nostalgie en het verlangen naar het
onbereikbare verlangen van een wat oudere, sentimentele dwaas te maken,
ik laat me maar al te graag verleiden door dit ogenschijnlijk
kristallijne songwerk waarin onveranderlijk een onderhuids spanning
schuilt.