Lina is een Porugese zangeres die al een zekere bekendheid genoot door haar interpretaties van de liederen van Amalia Rodriguez, de grote en legendarische fadozangeres. Maar Lina wou meer doen dan alleen maar dat klassieke repertoire zingen en levend houden, dus nam ze een onverwachte stap en ging ze naar producer en multi-instrumentalist Raül Refree, een man die niets van fado wist en die nog nooit iets van Amalia gehoord had.

Het begon er al mee dat de gitaren die altijd meteen met fado worden vereenzelvigd de kast in gingen – Refree begon met de piano en haalde er synthesizers bij, en samen begonnen ze zo de fado opnieuw uit te vinden. Hij heeft de zang en de stem van Lina wel steeds centraal gehouden, en dat was wel verstandig, want dan blijkt het daar toch vooral om te draaien – hoe zingt de zangeres de fado?

Het album is een subliem meesterwerkje geworden, want met zijn tweeën weten ze de kern van de fado perfect te treffen – de blues van Portugal. Adembenemend mooi, bijvoorbeeld in Ave Maria Fadista, dat heel voorzichtig met piano begint, waarna Lina invalt en je als luisteraar helemaal stilvalt.