Tekst Cis van Looy (writteninmusic.com)
We hoorden voor het eerst van Malford Milligan door zijn verleden bij de Texaanse bluesrockers Storyville
maar wellicht beluisterden we de gespierde, soulvolle zang talloze
keren onbewust. Als sessiezanger figureert Malford Milligan regelmatig
op studiosessies, naast wekelijkse jams in Antone’s, de legendarische
blueshonk in Austin. In die muzikantenstad ontmoet Milligan Jack
Hustinx, Hustinx zette samen met Richard van Bergen de Nederlandse
rootsband Shiner Twins op en in 2002 was hij als songwriter en
muzikant/producer betrokken bij Milligans Sweet Cherry Soul. Op
zijn beurt was Milligan present bij het gedeeltelijk in Austin met
leden van The Subdudes tot stand komen solo-album van Hustinx.
Afgelopen zomer zorgde Malford Milligan voor de onbetwiste revelatie
van (Ge)Varenwinkel, ondersteund door Hustinx en The Southern Aces
lichtten ze een tip van de sluier op van de nieuwe cd, oorspronkelijk
was het de bedoeling om samen te werken met Stephen Bruton, na zijn
dood in 2009 werden die plannen opgeborgen. Voorlopig toch, de muziek
van Bruton leeft hier verder met een akoestische, diep doorvoelde
uitvoering van Getting Over You, accordeon en dobro zorgen voor sfeervolle accenten even verderop vinden we Yo Yo, eveneens afkomstig van hun betreurde, getalenteerde vriend.
Op het uit 2015 daterende Over Yonder van Hustinx prijkte Life Will Humble You
de lichtjes fantastische soulballade werd uiteindelijk terug opgevist
als titeltrack, het is één van de nummers dat de hechte wisselwerking
aantoont van het samenwerkingsverbond Milligan/Hustinx, het funky Won’t Surrender is eveneens van de sessie in Austin afkomstig.
Enkele maanden geleden verzamelde Hustinx zijn Southernern Aces in de
studio, hij vormt een voortreffelijke gitaartandem met Eric Dijseldonck
ondersteund door de ritmesectie met zoon Nicky Hustinxen Roelof Klijn
terwijl Roel Spanjers sfeervolle accenten op orgel, piano en accordeon
verzorgt. Geïnspireerde Interpretaties van eerder obscure songs uit de
Stax-archieven zoals I’m Glad To Do It en het aan William Bel schatplichtige Slow Train lopen naadloos over in evenwaardig eigen werk.
Bij beluistering van de genuanceerde, onversneden countrysoul van I’ll Take Care Of You, The Man I Used To Be of When Love Brings You To Tears,
vermoed je zelfs zonder de gebruikelijke blazerssectie eerder een
broeierige locatie in Muscle Shoals of Memphis dan een hedendaagse
sessie in een Utrechtse studio. In het door pianovleugel en slidegitaar
ondersteunde Feel Like Going Home krijgt Milligan even
gezelschap van JW Roy, een respectvolle interpretatie van de Charlie
Rich klassieker die een waardige afsluiter vormt van een (h)eerlijke
brok southern soul.