Tekst Cis van Looy (writteninmusic.com)

We hoorden voor het eerst van Malford Milligan door zijn verleden bij de Texaanse bluesrockers Storyville maar wellicht beluisterden we de gespierde, soulvolle zang talloze keren onbewust. Als sessiezanger figureert Malford Milligan regelmatig op studiosessies, naast wekelijkse jams in Antone’s, de legendarische blueshonk in Austin. In die muzikantenstad ontmoet Milligan Jack Hustinx, Hustinx zette samen met Richard van Bergen de Nederlandse rootsband Shiner Twins op en in 2002 was hij als songwriter en muzikant/producer betrokken bij Milligans Sweet Cherry Soul. Op zijn beurt was Milligan present bij het gedeeltelijk in Austin met leden van The Subdudes tot stand komen solo-album van Hustinx.

Afgelopen zomer zorgde Malford Milligan voor de onbetwiste revelatie van (Ge)Varenwinkel, ondersteund door Hustinx en The Southern Aces  lichtten ze een tip van de sluier op van de nieuwe cd, oorspronkelijk  was het de bedoeling om samen te werken met Stephen Bruton, na zijn dood in 2009 werden die plannen opgeborgen. Voorlopig toch, de muziek van Bruton leeft hier verder met een akoestische, diep doorvoelde uitvoering van Getting Over You, accordeon en dobro zorgen voor sfeervolle accenten even verderop vinden we Yo Yo, eveneens afkomstig van hun betreurde, getalenteerde vriend.

Op het uit 2015 daterende Over Yonder van Hustinx  prijkte Life Will Humble You de lichtjes fantastische soulballade werd uiteindelijk terug opgevist als titeltrack, het is één van de  nummers dat de hechte wisselwerking aantoont van het samenwerkingsverbond Milligan/Hustinx, het funky Won’t Surrender is eveneens van de sessie in Austin afkomstig.

Enkele maanden geleden verzamelde Hustinx zijn Southernern Aces in de studio, hij vormt een voortreffelijke gitaartandem met Eric Dijseldonck ondersteund door de ritmesectie met zoon Nicky Hustinxen Roelof Klijn terwijl Roel Spanjers sfeervolle accenten op orgel, piano en accordeon verzorgt. Geïnspireerde Interpretaties van eerder obscure songs uit de Stax-archieven zoals I’m Glad To Do It en het aan William Bel schatplichtige Slow Train lopen naadloos over in evenwaardig eigen werk.

Bij beluistering van de genuanceerde, onversneden countrysoul van I’ll Take Care Of You, The Man I Used To Be of  When Love Brings You To Tears, vermoed je zelfs zonder de gebruikelijke blazerssectie eerder een broeierige locatie in Muscle Shoals of Memphis dan een hedendaagse sessie in een Utrechtse studio. In het door pianovleugel en slidegitaar ondersteunde Feel Like Going Home krijgt Milligan even gezelschap van JW Roy, een respectvolle interpretatie van de Charlie Rich klassieker die een waardige afsluiter vormt van een (h)eerlijke brok southern soul.  
​