Zesde soloalbum alweer van deze in Texas geboren en in Kansas City opgegroeide muzikant die een jaar of tien geleden voor het eerst van zich liet horen in de New Yorkse bands Woods en The Babies. Sinds 2013 gaat er nauwelijks een jaar voorbij waarin hij geen nieuw album uitbrengt, maar zijn creativiteit heeft niet te lijden onder hoge productie. De opvolger van zijn niet-religieuze religieuze plaat Oh My God (2019) heet Sundowner en Morby schreef deze liedjes vorig jaar al met hulp van en viersporenrecorder in zijn huis in Kansas City, waar hij sinds 2017 weer woont na een periode in Los Angeles. Met producer Brad Cook (bekend van The War On Drugs, Bon Iver, Sharon Van Etten) trok hij vervolgens naar de befaamde Sonic Ranch studios in Texas, waar Morby het merendeel van de instrumenten zelf bespeelde. De titel van de plaat verwijst naar de bijnaam die hij zichzelf en zijn vriendin Katie Crutchfield (bekend van Waxahatchee) voor hen samen bedachten. Crutchfield is ook te horen op deze vrij kale, melancholieke en veelal ingetogen klinkende plaat, die soms het laidbackgeluid van Neil Young in herinnering roept, maar dan wel met de voor Morby gebruikelijke echo's van de Velvet Underground en Lou Reed. Opnieuw een prachtalbum van deze singer/songwriter die terecht tot de belangrijkste indiemuzikanten van de laatste jaren wordt gerekend.