Het onheilspellende openingsnummer A Private Understanding heeft
het eigenlijk allemaal: de repetitie, de onmacht, de vermoeidheid. Als
een Amerikaanse discipel van The Fall kleurt Protomartyr op dit derde
album haar asgrauwe postpunk nog wat valer. Joe Casey heeft – goddank –
nog altijd niet leren zingen, maar declameert zijn frustraties over
mentaal en fysiek verval venijniger dan ooit. Relatives In Descent is
een schrijnende verklanking van het post-industriële Detroit, en nu
Trump aan de macht is klinkt Protomartyr nog urgenter dan eerst.
Recensent Mania
|
: Max Majorana |