Zonder veel aankondiging was daar ineens Dawn FM, het volgende hoofdstuk in het toch wel onwaarschijnlijke succesverhaal van The Weeknd. Waar hij op After Hours nog opgemaakt was als een eigentijdse vampier, staat hij nu op de hoes als een oude man en is de weg naar de dood een terugkerend thema. Somberheid troef? Allerminst, want de pakkende, intelligente melodieën, voorzien van een stuwende eighties sound vol met synths en computerdrums, zijn nog steeds vollop aanwezig. Neem het geweldige Take My Breath, waarin de jaren 80 sound van een band als Imagination wordt voorzien van een stuwende beat. Of de sterk aan Michael Jackson herinnerende ballad Starry Eyes, die echter wel weer zo minimalistisch is, dat die inspiratiebron zich er zelf niet aan gewaagd had. Op Every Angel Is Terrifying gaan vervolgens alle registers open in een commercial-pastiche, waarmee de radio-uitzending luister ervaring nog eens benadrukt wordt. Dit alles wordt ingeleid door een heuse DJ, in wie wij zowaar Jim Carrey herkennen, inderdaad, de acteur, die niet alleen uit hetzelfde Canadese dorp komt, maar in Hollywood ook nog eens de buurman van The Weeknd bleek te zijn. Door zijn eigentijdse thema’s en uitstekende songs te combineren met een karakteristieke sound heeft The Weeknd een unieke plek afgedwongen in het huidige muzikale spectrum, en heeft hij heeft hij andermaal bewezen dat er maar één zoals hij is.
Door Jurgen Vreugdenhil - Mania