Minder dan een jaar na de fysieke release van de hele mooie dubbelaar Cruel Country is daar zomaar alweer een nieuw album van de band die onlangs in Utrecht twee fantastische avonden lang bewees nog altijd absoluut tot de top te behoren. Grootste nieuws rond deze dertiende studioplaat is dat Wilco tegen de gewoonte in een buitenstaander heeft gevraagd als productieleider. De keuze voor de Cate Le Bon kan verrassend genoem worden, al heeft de als singer/songwriter begonnen Welshe inmiddels ook een goede naam opgebouwd als producer voor artiesten als Kurt Vile, Deerhunter en John Grant. Waar Cruel Country een pure liedjesplaat was die teruggreep op de countryinvloeden uit de begindagen van de band, legt Wilco op Cousin weer meer nadruk op het experiment, waarbij het experimentele vooral in de sonische details zit. Hoewel de band live bewees nog steeds te kunnen rocken, gebeurt dat hier nauwelijks. Dat is niet erg, want er staat veel tegenover. Cousin is een ingetogen en opvallend melancholieke plaat vol prachtige melodieën, ingenieus gitaarwerk en zeer sterke liedjes. Net even anders dan eerder werk, maar onmiskenbaar Wilco. Een groeibriljant bovendien.