De derde solo langspeler van Radiohead ‘directeur’ Thom Yorke werd geschreven na een periode van een writer’s block. Samen met Nigel Godrich (Radiohead’s vaste producer) werd Anima geproduceerd met behulp van live optredens en studio sessies, nadat Yorke de muzikant Flying Lotus live improviserend aan het werk had gezien met elektronische loops. Van een hechte samenwerking op Anima kan gerust worden gesproken. Yorke voorzag Godrich van speelse en onafgemaakte tracks, die Godrich ge-edit terugbezorgde, waarna Yorke ze weer voorzag van vocals. Een soort muzikaal ge-pingpong met een prachtig klankbeeld als resultaat. Diverse Anima tracks werden live opgevoerd gedurende de Tomorrow’s Modern Boxes tour en voorzien van drums door onder andere Philip Selway (Radiohead) en Joey Waronker (Atoms For Peace). Het album wordt vergezeld door een 15 minuten durende korte film, geregisseerd door Paul Thomas, en zal onder andere te zien zijn op Netflix. De inspiratie voor Anima, een verwijzing naar het werk van psychoanalist Carl Jung, is Thom Yorke’s fascinatie met dromen. En dat verklaart ook de sfeer van de plaat: woelige en onrustige beats worden afgewisseld met rust en sereniteit. Met een beetje fantasie komen alle slaapstadia wel voorbij. Natuurlijk zijn we het elektronisch gefröbel van Yorke al gewend, ook zijn vorige solo exercities (en die van Radiohead!) stonden er bol van. Maar wederom blijft het niet bij gekrabbel in de marge. Anima is een sterk en fascinerend geheel geworden met Thom Yorke’s karakteristieke en boeiende stem als rode draad. Hopelijk kan hij daarmee zijn writer’s block weer lange tijd achter zich laten.