In het kielzog van de punk ontstonden over het hele Verenigde Koninkrijk bandjes die lak hadden aan commercie en daarbij een sterke Do-It-Yourself attitude hanteerden. In Wales waren het zangeres Alison Statton, gitarist/songschrijver Stuart Moxham en bassist/broer Philip Moxham die op volstrekt eigen wijze hun ideeën in muziek wisten om te zetten. Het drietal ontwikkelde al snel een uniek geluid: met een staccato bas en ritmebox als basis voor de gevlochten gitaarlijnen of krakkemikkige orgeltjes, staat alles in dienst van het ingetogen stemgeluid van Alison. Zeer minimalistisch van opzet maar wie het hoorde was verkocht. Een serie concerten – ook in ons land – staat de bezoeker in het geheugen gegrift. Het publiek zat op de grond en de band speelde zonder podium en wist een zeldzame intieme sfeer te scheppen die de aanwezigen tot diepe ontroering bracht. Zij zullen blij zijn met de reissue van het enige album Colossal Youth van de band. Deze in 1980 verschenen plaat staat in zijn geheel op de eerste schijf en de tweede is gevuld met singletracks, compilaties en het postuum verschenen Salad Days. Dit album staat vol thuisopnames van voor Colossal Youth en is nog minimalistischer en daardoor puurder van aard. Daarnaast is er een DVD toegevoegd met hun laatste Amerkaanse show in de Hurrah in New York,1980. Voor huidige oren is de sound misschien wat gedateerd, maar wie daar doorheen kan luisteren heeft een briljante plaat in handen.