In 1972 staat Neil Young op het hoogtepunt van zijn roem met een hitalbum (Harvest) en een hitsingle (Heart Of Gold). Dat traject boeit hem allerminst en voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst, zet Young zijn pas verworven fans op het verkeerde been en gaat zijn eigenzinnige weg. Twee drama's zijn daarvan de oorzaak. Crazy Horse gitarist Danny Whitten, met wie Young een uniek samenspel had, is zwaar aan de heroïne en is niet in staat mee te doen met de geplande tournee. Young stuurt hem met wat geld naar huis waar Whitten meteen drugs koopt en een fatale overdosis krijgt. CSN&Y roadie Bruce Berry was dankzij Whitten ook aan de heroïne verslaafd geraakt en overkomt een paar maanden later hetzelfde lot. Young trekt zich terug op zijn farm en maakt muziek met de overgebleven Crazy Horse leden aangevuld met Nils Lofgren en Ben Keith. Het gezelschap gaat zich te buiten aan tequila en marihuana en de songs zijn zwartgalliger dan ooit. De gemaakte opnames blijven drie jaar op de plank liggen, maar men gaat in 1973 wel op tournee. Het eerste optreden in de Roxy is nu uitgebracht en we begrijpen meteen de verwarring in het publiek. Het latere album Tonight's The Night wordt integraal gespeeld en als Young een song aankondigt die het publiek al kent, wordt doodleuk het openingsnummer weer ingezet. De bizarre podiumaankleding doet de rest. Huiveringwekkend mooi allemaal en van een ongekende emotie die weinig andere muzikanten aandurven.